- κτέανον
- κτέᾰνον (κτέανον voc.; κτεάνων, -άνοις, κτεάτεσσι, κτεάτεσσι, κτέατ(α).)1 possession
χρυσέα φόρμιγξ, Ἀπόλλωνος καὶ Μοισᾶν κτέανον P. 1.2
esp. pl., goods,κτεάνων δὲ χρυσὸς αἰδοιέστατος O. 3.42
ὑγίεντα δ' εἴ τις ὄλβον ἄρδει, ἐξαρκέων κτεάτεσσι καὶ εὐλογίαν προστιθείς O. 5.24
φιάλαν πάγχρυσον κορυφὰν κτεάνων O. 7.4εἰ γὰρ ὁ πᾶς χρόνος ὄλβον μὲν οὕτω καὶ κτεάνων δόσιν εὐθύνοι P. 1.46
εἰ δέ τις ἤδη κτεάτεσσί τε καὶ περὶ τιμᾷ λέγει P. 2.59
πατρῴας ἀπὸ γᾶς ἀπό τε κτεάνων P. 4.290
κτεάνων φύλαξ ἐμῶν P. 8.58
γλυκυτάτᾳ γενεᾷ εὐώνυμον κτεάνων κρατίσταν χάριν πορών P. 11.58
ᾤχετο δὲ πρὸς θεόν, κτέατ' ἄγων Τροίαθεν ἀκροθινίων (v. l. κτέαν) N. 7.41ἐντί τοι φίλιπποί τ' αὐτόθι καὶ κτεάνων ψυχὰς ἔχοντες κρέσσονας ἄνδρες N. 9.32
εἰ γὰρ ἅμα κτεάνοις πολλοῖς ἐπίδοξον ἄρηται κῦδος N. 9.46
κτεάνων θ' ἅμα λειφθεὶς καὶ φίλων I. 2.11
]ἄστει κτεαν[ Pae. 21.15
]κτεάνω[ fr. 215b. 18. κτεάν[ων (supp. Lobel) P. Oxy. 2622, fr. 1. 1 ad ?fr. 346.
Lexicon to Pindar. William J.. 2010.